“Het onderstreept eens te meer haar kwaliteiten als componiste en als zangeres met een stemgeluid, die lichtjes neigt naar Joni Mitchell.”

Het heeft even geduurd. Krap vijf jaar na de succesvolle crowdfunding, de opnames die vervolgens in de Utrechtse Mailmen studio plaatsvonden en het eind december 2016 getekende platencontract is het debuutalbum “Song Of Songs” van Willow Mae een feit. Met deze plaat wordt haar talent als zangeres en componiste aangetoond.
De in Rotterdam geboren Willow Mae wordt bijgestaan door dertien muzikanten, waaronder diverse blazers en strijkers. “Song Of Songs” telt dertien veelzijdige liedjes, die afwisselend introspectief, meeslepend, groovy en uitbundig klinken. ‘Liefde en verbondenheid waren een belangrijke drijfveer bij het schrijfproces’, alsdus de zangeres.
Drummer Steven Favier van haar begeleidingsband heeft de rol als producer op zich genomen om soms net iets teveel de rauwe randjes van de opnames af te schuren. Het resulteert in een pakkend, prettig en bovenal perfect beluisterbaar geheel. Uitermate geschikt voor onder meer de regionale radiozenders. Bovendien vermoed ik dat de muziek op het album “Song Of Songs” de goedkeuring zou kunnen wegdragen door de samenstellers van Sky Radio. Daar bedoel ik niets negatiefs mee. Het is meer een richtlijn voor de lezer van dit stuk in welke categorie je haar debuut kan plaatsen.
Het hoogtepunt vormt de afsluiter van “Song Of Songs” als haar voltallige begeleidingsband naar huis is gestuurd en Willow Mae al tokkelend op de akoestische gitaar het
nummer Mango brengt. Het onderstreept eens te meer haar kwaliteiten als componiste en als zangeres met een stemgeluid, die lichtjes neigt naar Joni Mitchell.